لایحه حمایت ازخانواده ؟

متن کامل لایحه

نمايش «ماچيسمو» بر اساس رمان "كنسول افتخاري" گراهام گرين
کارگردان:محمد یعقوبی
ماچیسمو داستان آدم ربایی چند چریک آمریکای جنوبی است که قصد دارند با ربودن سفیر آمریکا از دیکتاتور کشور خود خواستار آزادی زندانیان سیاسی و دوستان خود شوند، ولی بر اثر یک اشتباه کنسول افتخاری کشور انگلستان را به عنوان گروگان می گیرند که هیچ ارزش سیاسی ندارد

به اندازه کار قبلی محمد یعقوبی"ماه در آب" دلچسب نبود. تاتر خوبی بود. ولی خیلی آدم رو درگیر نمی کرد.دغدغه های محمد یعقوبی رو دوست دارم.ایده هاش رو دوست دارم.

سایه کردن بازیگرها .قطع نور در هر صحنه.لب خوانی بعضی صحنه ها به جای سانسور کردن آنها در عین حال که کارکرد خودشون رو دارن.کا ر رو زیباتر کرده بود.

بنا به روایت خود یعقوبی"امروزه ارزش های انسانی دیده نمی شود و این چنین است که هیچ کس برای آزادی چند زندانی سیاسی یک فرد معمولی را به گروگان نمی گیرد. این دغدغه من بود. در جهانی زندگی می کنیم که هر چه می گذرد، ارزش های انسانی کم رنگ تر و کم رنگ تر می شود. اگر به جز این بود، این چریک ها می توانستند فردی را در خیابان بدزدند و با استفاده از او زندانی های خود را مبادله کنند اما چنین اتفاقی نمی افتد."

در کارهای محمد یعقوبی معمولا بحران روابط زناشویی مطرح میشه. درکارهایی که خودش نویسنده متن هست این دغدغه پر رنگ تره.

دلم یه کاسه آلبالو میخواد.

خون به پا خواهد شد
There will be blood
کارگردان: پل تامس اندرسون / (بر اساس رمانی از آپتون سینکلر

بازیگران: دنیل دی لوئیس و...
محصول: 2007، آمریکا
سال 1898، نيومکزيکو.

سرگذشت يک مالک چاه نفت در قرن گذشته كه قرباني طمع شده و به انساني ظالم تبديل مي‌ شود. دانیل پلانیو (دنیل دی لوئیس) با جوانی به نام پل ساندی (پل دانو) روبرو می شود که می گوید می داند کجا باید به جستجوی نفت بپردازد . در شهر کوچکی در غرب دریایی از نفت در حال تراوش از زمین است، دانیل پلانیو فوری دست پسرش را میگیرد و به آنجا می رود. در حالی که روز به روز پول و ثروت آنها افزایش پیدا می کند، کم کم هیچی از ارزش های انسانی، عشق، امید و عقیده باقی نمی ماند و حتی روابط بین پدر و پسر با انحرافات و نیرنگ ها و بیشتر شدن نفت به مخاطره می افتد. دانیل فرزندش را نیز همچون شریکی برای چاه نفتش می بیند و بعد از کر شدن کودکش عملا حلقه ارتباطی ان ها که نه روحی بوده قطع می شود


فيلم دو شخصيت محوري دارد. يکي پلانیو و ‏ديگري واعظي شياد به نام ايلاي ساندي که هر دو به نوعي قرباني طمع خويش مي شوند.اندرسون اين بار فروپاشي انسان ها را به تصوير کشيده است.. مردي که ثروت را براي گريز از ديگر انسان ها مي خواهد.اندرسون به مذهب به عنوان وسیله ای که در دست شیادی می تواند بسیار خطرناک باشد نگاه می کند

فیلمی خسته کننده بود

کودکان شوش

نزدیک و شفاف

چشم که باز کردم نیمه شب بود.خوابهایم یادم نمی ماند.

اما این بار خوابم روشن و شفاف بود.

بی‌اغراق بود.

گزارش تصویری

سر اومد زمستون،شکفته بهارون

گل سرخ خورشيد باز اومد و شب شد گريزون
کوهها لاله زارن،لاله ها بيدارن

تو کوهها دارن گل گل گل آفتابو ميکارن
توی کوهستون،دلش بيداره

تفنگ و گل گندم داره مياره
توی سينش جان جان جان

يه جنگل ستاره داره، جان جان، يه جنگل ستاره داره
سر اومد زمستون،شکفته بهارون

گل سرخ خورشيد باز اومد و شب شد گريزون
لبش خنده نور

دلش شعله شور

صداش چشمه و يادش آهوی جنگل دور
توی کوهستون،دلش بيداره

تفنگ و گل گندم داره مياره

توی سينش جان جان جان

يه جنگل ستاره داره، جان جان، يه جنگل ستاره داره

هذیان

بر تو می آیم.بر من می ایی.از من می روی..بر من می اید.از او می روم.. می روم .می روم. می روم..مهمانی می روم. دل تنگ ات می شوم. می رقصم.باز می رقصم.. باز می رقصم.مست می شوم.رها می شوم.فراموش می کنم. بر تو می آیم.بر من می ایی.از من می روی..بر من می اید.از او می روم.. می روم .می روم. می روم..هوا سرد شده است.سردم می شود.نسکافه داغ می خورم. سيگار مي‌كشم.فیلم می بینم. باز می رقصم.. باز می رقصم.همه چیز را رها می کنم.رها.همه چیز را از دست داده ام.آشفته ام. آشفته ام. آشفته ام. مست می شوم.رها می شوم.فراموش می کنم. سردم می شود .من مجبور می شوم..من مي‌ميرم. بر تو می آیم.بر من می ایی.از من می روی..بر من می اید.از او می روم.. می روم .می روم. می روم.

بی محابا

اتفاقات این روزها بی محابا ست.

مست و رها

قطع کردن رابطه در اوج؟

تکرار میشود.

دوست داشتن و دوست داشته شدن .

قطع کردن رابطه در اوج .

ذهنی کردن عشق.

به خاطر سپردن زیبایی یک حس.
می خواهیم که رابطه عاشقانه مان عاشقانه بماند.
اما نمی دانم و نمی فهمم

چرا برای ماندن عشق قطع کردن رابطه را بر می گزینیم؟

این بار در زندگی مردی هفتاد ساله دیدم که شاید خود را ملامت می کرد از این بابت.شاید ... عميقاً در خود فرو می رود.

این را از سکوتش فهمیدم.

خوب اما کمرنگ

شروع خوبی داشت.

آغازی با فریب تماشاگر و یک غافلگیری.

در ابتدا ذهن تماشا گر درگیر موضوعی می شد که داستان اصلی فیلم نبود

روز سوم روایتی بود از آخرین روزهای مقاومت خرمشهر در سال 59.سمیره خواهر رضا در محاصره دشمن مانده و رضا برای نجات او تلاش می کند

.
به نظرم روزسوم فیلم خوبی بود اما ضعف هایی هم داشت و شاهکار نبود.یکی از دلایلش بازی ضعیف بازیگران بود.مصنوعی ترین صحنه فیلم در خواست سمیره بود از رضا برای کشتن او.
تنها حامد بهداد بازی خوبی ارایه داد و باوربذیر. به خصوص صحنه نگاه ناباورانه‌ی فواد هنگام مرگ.

روز سوم به زیبایی واقعیت های جنگ را به تصویرمی کشد.از معدود فیلمهایی بود که افسر عراقی را هم به عنوان انسان معرفی کرده و تماشاچی را با خود همراه می کرد.
.
روز سوم فیلمی بود خوب اما کمرنگ.

دوستی خوب

صراحت یکی از مشخصات یک دوستی خوب است

.اختلاف هم جزیی از یک رابطه دوستی است

.اگردوطرف راجبه اختلافاتشان صحبت کنند( با صراحت) دوستی ماندگار می شود اما آسیب رابطه دوستی زمانیست که نخواهیم برای هم توضیح دهیم.
می دانم که ازردگی مانند حفره ای یه مرور رابطه را خواهد بلعید.

بود گار

ابتدا وبلاگم را سنگلاخستان نام نهادم.
با این ذهنیت که یاداور دشواری راه و موانع و موانع باشد.

تیز و ناهموار

.اما شوق رفتن.

ستیز.

ستیز.

اما در دل غوغا.

بغضی گره خورده در گلو .

اما نیرومند.

اما سمج

.
با مشورت دوستان به این رسیدم که نام را تغییر دهم.اینکه سنگلاخستان خیلی اغراق دارد.اینکه به نوعی واماندگی و بيهودگی را در ذهن شکل میدهد

.
نام را تغییر دادم به "بود گار"
بود گار زیرا اینجا نشانه ای از بود گار و هستی من خواهد بود.و تیزی و ناهمواری و شوق و غوغا و بغض و نیرو در این بودگارنمایان خواهد شد.

..........

بیش درامد

باید استاد و فرود آمد
بر استان دری که کوبه ندارد
.....................
که آنجا
تو را
کسی به انتظار نیست
تنها تو
آن جا موجودیت مطلقی
موجودیت محض
چرا که در غیاب خود ادامه می یابی و غیاب ات
حضور قاطع اعجاز است
....................
دریغا
ای کاش ای کاش
قضاوتی قضاوتی قضاوتی
در کار در کار در کار
می بود.
کاش کی کاش کی
داوری داوری
در کار در کار در کار .....
.........................
فرصت کوتاه بود و سفر جان کاه بود
اما یگانه بود و هیچ کم نداشت

"شاملو"

سلام

بار اولم نیست وبلاگ می نویسم

همیشه هیجان خاصی دارن برام اتفاق های بار اول
فکر نمی کردم این خونه جدید هیجان داشته باشه
داره انگار
اغازهمیشه برای من همراه بوده با دلهره

شاید شروع کنم یه چیزایی اینجا نوشتن
می خوام وبلاگ غیر شخصی رو تجربه کنم
بنابر این خطوط قرمزی برای خودم دارم
دوست دارم اینجا نقد بشم
پر بار بشم
ایده مشخصی ندارم
این وبلاگ هم در زیر مجموعه خاصی قرار نمی گیره
فقط می دونم که نوشته هام نوشته هایی شخصی نخواهند بود
شفاف
و واضح
خواهم بود
چراغ وبلاگ رو روشن می کنم

سلام